Η ισοπαλία στο Καστέλι- κόντρα στον Κισσαμικό- σαφέστατα και έφερε ικανοποίηση στις τάξεις του Εθνικού, ωστόσο κανείς δεν ξέχασε ότι λίγα χιλιόμετρα μακριά στο νεκροταφείο του Πλατανιά στα Χανιά, βρισκόταν ο τάφος του Κώστα Κατσούλη που έφυγε -τόσο άδικα από τη ζωή- δολοφονημένος με τον χειρότερο τρόπο στο ματς με τον Ηρόδοτο.
Ουδείς υπήρχε περίπτωση να ξεχάσει. Και το μυαλό όλων γύριζε σε εκείνο το ματς. Εκείνη την καταραμένη ώρα που η αλητεία έδειξε το πρόσωπο της με τον χειρότερο τρόπο μέσα στο γήπεδο της Αλικαρνασσού. Και επειδή οι περισσότεροι είχαν ζήσει από κοντά τα γεγονότα όταν αντίκρισαν το «σπίτι» του Κώστα λύγισαν. Μεταξύ αυτών και οι Χαλκιάς, Λύγκος που αν και δεν μπορούσαν να παίξουν ήταν εκεί.
Ηξεραν όμως όλοι ένα πράγμα.
Οτι ο Κώστας, ο δικός τους Κώστας, ήταν κάπου εκεί μαζί τους στο Καστέλι και έδινε δύναμη στα παιδιά του Εθνικού για να πάρουν θετικό αποτέλεσμα.
Οτι ο Κώστας, ο δικός τους Κώστας, ήταν κάπου εκεί μαζί τους στο Καστέλι και έδινε δύναμη στα παιδιά του Εθνικού για να πάρουν θετικό αποτέλεσμα.
Εκεί, μέσα στην απόλυτη ησυχία,οι άνθρωποι της ομάδας έδιναν τον όρκο στον Κώστα για το Κύπελλο της Γ Εθνικής στον τελικό με τα Τρίκαλα. Και βέβαια ξέρουν ότι ο Κώστας μαζί με άλλους Εθνικούς θα κάνει φοβερή εξέδρα στη γειτονιά των Αγγέλων.
facebook
twitter
google+
fb share